Bu nedenle tanıyı resmi olarak doğrulamak için başka testler kullanılmalıdır.
Bu çeşitlilik hastalığın tek bir testle tespit edilmesini imkansız hale getiriyor. Bu nedenle tanı ve evreleme yalnızca şüphelenilen kanser türüne bağlı olan karmaşık test prosedürleriyle doğrulanabilir.
Kanserleri teşhis etme süreci, onları tespit etmekten doğru tedavi stratejilerinin seçilmesine kadar biraz farklılık gösterebilir. Bunun nedeni, her kanser türünün genellikle doktorların başlangıçta tanımlamaya çalıştığı belirli özellikleri göstermesidir. Örneğin, bir hastanın meme kanseri olduğundan şüpheleniliyorsa, doktor muhtemelen ilk önce mamografi veya manyetik rezonans görüntüleme (MRI) taraması gibi bir görüntüleme testi yaparak bunu onaylayacaktır. Bununla birlikte, eğer bir hastanın prostat kanseri olduğu düşünülüyorsa, onkologlar genellikle prostat spesifik antijen (PSA) miktarını ölçmek için bir kan testi önerecektir.
Kanser tanısı karmaşık bir süreç gibi görünse de, kanserin ilerlemesini belirlemeye ve değerlendirmeye yardımcı olan ana testler birkaç ana gruba ayrılabilir.
Fiziksel testler
Bu tür bir testi kullanarak doktor, kansere işaret edebilecek kitleleri aramak için vücudun bazı bölgelerini elle muayene eder. Bu muayene sırasında doktor, cilt rengi değişiklikleri veya organların büyümesi gibi kanser varlığına işaret edebilecek anormallikleri arar. Fiziksel testler öncelikle çeşitli katı tümörlerin (meme, prostat kanserleri vb.) yanı sıra görsel olarak fark edilebilen kanserlerin (karsinomlar, melanomlar vb.) tespit edilmesi için kullanılır.
Laboratuvar testleri
Laboratuvar testleri vücut sıvıları ve dokularındaki kimyasal bileşenlerin seviyelerini ölçer. Bu testler doktorların kanser belirtisi olabilecek anormallikleri tespit etmesine yardımcı olur.
Laboratuvar testleriyle ölçülen en yaygın örnekler kan ve idrardır. Modern teknoloji sayesinde normal kimyasal bileşimdeki en ufak bir değişiklik bile (glikoz, elektrolit, enzim, hormon, lipit, protein, hücre sayısı ve diğer metabolik maddelerin miktarındaki değişiklikler) tespit edilebilmektedir.
Kanser tespiti için kullanılan bazı laboratuvar testleri, tam kan sayımı ve tümör belirteç testleridir. Lösemi şüphesi olan kişilerde genellikle tam kan sayımı yapılır. Test, tanıyı doğrulayan olağandışı sayıda veya türde beyaz kan hücresini ortaya çıkarabilir. Tümör belirteç testleri, bir hastanın belirli maddeleri (tümör belirteçleri olarak adlandırılır) salgılayan bir kansere sahip olduğundan şüphelenildiğinde yapılır. Bu maddeler daha sonra hastanın kanında, idrarında ve dokusunda tespit edilebilir.
Laboratuvar testlerinde tespit edilen sapmalar her zaman kansere işaret etmez, başka sağlık sorunlarına işaret edebilir. Bu nedenle tanıyı resmi olarak doğrulamak için başka testlerin kullanılması gerekir.
Görüntüleme testleri
Görüntüleme, doktorların iç organları invaziv olmayan bir şekilde değerlendirmesine olanak tanıyan vücut yapılarının ve organlarının resimlerini üretme sürecidir. Tümörleri ve diğer anormallikleri tespit etmek, hastalığın nasıl yayıldığını belirlemek ve sağlanan tedavinin etkinliğini değerlendirmek için kullanılır. Kanseri teşhis etmek için kullanılan üç ana görüntüleme türü vardır: iletim görüntüleme, yansıma görüntüleme ve emisyon görüntüleme.
- İletim görüntüleme: İletim görüntüleme, vücut yapısından geçen elektromanyetik dalgaları kullanır. Dalgalar, kan ve yağ gibi daha az yoğun dokulardan çok hızlı bir şekilde geçer ve bunlar daha sonra görüntüde karanlık alanlar olarak görünür. Kaslar, tendonlar ve kıkırdak gibi sert dokular gri görünürken, kemikler ve diğer yoğun yapılar beyaz görünür. Yapının sertliği renk farkını belirler ve doktorların gözlemlenen görüntüleri yorumlamasına olanak tanır. Örneğin kemik kanserinden şüpheleniliyorsa görüntüdeki etkilenen bölge beyaz yerine daha koyu renkte olur. İletim görüntüleme örnekleri arasında röntgen, bilgisayarlı tomografi taramaları (BT taramaları) ve floroskopi gibi radyolojik incelemeler yer alır.
- Yansıma görüntüleme: Yansıma görüntülemede, vücudun belirli bölgelerine yüksek frekanslı ses dalgaları gönderilerek görüntüler üretilir. Bu dalgalar, yapının yoğunluğuna bağlı olarak doku ve organlara değişen hızlarda yansır. "Sıçrayan" dalgalar daha sonra onları analiz eden ve siyah beyaz görüntüler üreten bir bilgisayara gönderiliyor. Ses dalgası yansımasının yoğunluğundan dolayı beyaz veya gri ve siyah kısımlar gözleniyor. Kemik gibi yoğun organizma yapıları oldukça yansıtıcıdır ve parlak beyaz görünür. Bunun aksine yumuşak dokular görüntülerde koyu gri görünür. Kanser tespitinde kullanılan yansıma görüntülemenin en iyi örneği ultrasondur.
- Emisyon görüntüleme: Vücudun oluşturduğu gölgeler nedeniyle test edilen vücut bölgeleri resimlerinin gözlemlendiği iletim ve yansıma görüntülemenin aksine, emisyon görüntülemede tespit edilen bilgi, küçük radyoaktif moleküllerin dağılımı veya güçlü bir manyetik alan tarafından uyarılan radyo frekansları yayan hücrelerdir. Bu görüntüleme tekniğinin diğerlerinden daha hassas olmasının nedeni budur ve anormal aktiviteyi ve doku ve organlardaki küçük değişiklikleri belirlemeye yardımcı olabilir. İster radyoaktif parçacıklar ister hücreler tarafından yayılan radyo dalgaları tespit edilsin, üç ana emisyon görüntüleme teknolojisi ayırt edilebilir: foton emisyon tomografisi (PET), tek foton emisyon tomografisi (SPECT)) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI).
Endoskopi
Endoskopi, içinde küçük bir kamera bulunan esnek bir plastik tüpün vücut boşluklarına ve organlara yerleştirildiği, doktorların şüpheli bölgeye doğrudan bakmasına olanak tanıyan tıbbi bir işlemdir. Pek çok dürbün türü vardır ve her biri vücudun belirli bölgelerini görüntülemek için tasarlanmıştır. Örneğin kolonoskop kolon içindeki büyümeleri tespit etmek için kullanılırken laparoskop karın boşluğunu gözlemlemek için kullanılır. Endoskopi sonrasında kanserden şüpheleniliyorsa genellikle tanıyı doğrulamak için ek testler yapılır.
Biyopsi
Biyopsi sırasında küçük bir doku veya sıvı örneği cerrahi olarak alınır ve kanser hücrelerinin varlığı açısından mikroskop altında incelenir. Tüm sağlıklı hücreler mikroskop altında tekdüze görünür; düzenli, düzenli ve boyut ve morfoloji açısından benzer görünürler. Öte yandan, kanser hücreleri boyut ve şekil açısından farklılık gösterirken görünürde herhangi bir organizasyondan yoksundur.
Biyopsiler genellikle lokal anestezi altında yapılır ve bir gece hastanede kalmayı gerektirmez. Tümör sıvıyla doluysa, doktorlar inceleme için sıvı almak üzere doğrudan şüpheli bölgeye uzun, içi boş bir iğne sokacaktır. Doktorlar genellikle iğneyi doğru yere yönlendirmek için ultrasonografi veya CT taraması da kullanır. Çoğu durumda, kanseri kesin olarak teşhis etmenin tek yolu biyopsidir.
Kanseri teşhis etmek için kullanılan farklı yöntemler olmasına rağmen araştırmacılar mevcut yöntemleri iyileştirmek ve yeni teşhis araçları geliştirmek için halen yoğun bir şekilde çalışmaktadır. Gelecekte kanserin teşhis ve tedavisinin daha da etkili hale gelmesi ve kanser teriminin artık kulağa ölüm cezası gibi gelmeyeceği umududur.
Vasküler halkalar, popülasyonun yüzde birinden azında meydana gelen , çok nadir görülen konjenital kalp defektleridir. Vücuda kan getiren ana arter, fetal gelişim sırasında doğru şekilde oluşmaz ve trakeayı (nefes borusu), yemek borusunu veya her ikisini de çevreleyip sıkıştıran kan damarı halkaları gelişir. Bu durumun tedavisi, bozuk kan damarlarını onarmak için yapılan ameliyattır ve çocuklar genellikle ameliyattan sonra herhangi bir uzun vadeli etki olmaksızın tamamen iyileşirler.
Temel çıkarımlar:
- Vasküler halkalar, doğmamış bir bebekte trakea ve yemek borusu çevresinde gelişen kan damarlarının halkalarıdır. Bu hatalı biçimlendirilmiş arterler trakea ve yemek borusunu daraltır, bazen doğumdan sonra nefes alma ve yeme sorunlarına neden olur.
- Çift aortik ark, VR’lerin en yaygın şeklidir ve en ciddi olanıdır. Aort kemeri, trakea ve yemek borusunu tamamen çevreleyen iki kemer oluşturur.
- Bu durumun tedavisi, bozuk kan damarlarını onarmak için yapılan ameliyattır ve çocuklar genellikle ameliyattan sonra herhangi bir uzun vadeli etki olmaksızın tamamen iyileşirler.
Vasküler halkalar konjenital kalp kusurlarının küçük bir yüzdesini oluşturur ve çift aortik arkus bunların %50’sinden biraz fazlasını oluşturur.
sexgod-me-gummies-official.top iki tür damar halkası (VR) vardır:
- Tamamlanmamış VR’ler trakea ve yemek borusunu yalnızca kısmen çevreler; bazıları nefes borusuna veya yemek borusuna baskı yapar, ancak çoğu semptomlara neden olmaz.
- Tam VR’ler trakea ve yemek borusunu tamamen çevreler ve çoğu semptomlara neden olur.
Tam vasküler halkanın en yaygın türü çift aortik arktır (DAA). Trakea ve yemek borusunun solunda oluşan bir aort kemeri yerine, iki tüpün her iki tarafında ve her iki bronşun (nefes borunuzu akciğerlerinize bağlayan geçitler) üzerinde birer tane olmak üzere iki kemer oluşur.
Kalp ve aort normalde nasıl çalışır?
Kalp, akciğerlerinizden oksijenli kanı, kalbin üst kısmından çıkan, aort adı verilen büyük bir atardamar aracılığıyla vücudunuza pompalar.
Sağlıklı bir aort, kalbin sol tarafından üst kısımdan çıkar, sola doğru kıvrılır, baş ve kol atardamarları dallanır ve aort, gövdenin alt kısmına doğru kıvrılmaya devam ederek bir yay oluşturur. Bu kemer trakea ve yemek borusunun soluna doğru kıvrılır.
kusur
Vasküler halkalar, trakea veya yemek borusunun yanlış veya normalden farklı şekilde oluşan damarlar tarafından çevrelenen herhangi bir vasküler çevresini ifade edebilir.
Yanlış biçimlendirilmiş aortun bazı kısımları trakea veya yemek borusunu kısmen veya tamamen çevreleyecektir .
Çift aortik arkta aort, biri trakea ve yemek borusunun önünde ve diğeri arkasında olmak üzere iki atardamar halinde oluşur ve iki tüpün etrafında bir halka oluşturur. İki kan damarı soluk borusuna ve yemek borusuna baskı yaparak onları daraltır.
Nedenler
Damar halkaları doğuştan kalp kusurlarıdır, yani bebek doğumdan önce gelişirken oluşurlar.
Bu malformasyonların kesin bir nedeni bilinmemekle birlikte bazen kromozomal anormalliklerle ilişkilidir.
Tek bir kalp kusuru olarak oluşabilirler veya aşağıdakiler gibi diğer kalp kusurlarıyla ilişkili olabilirler:
- Fallot tetralojisi.
- Trunkus arteriosus.
- Konotrunkal anomaliler.
- Ventriküler septal defekt.
- Büyük arterlerin transpozisyonu.
Belirtiler
Vasküler halkalar trakea veya yemek borusunu sıkıştırarak yeme veya nefes alma sorunlarına yol açabilir.